چرا  روز سیزدهم آبان در تقویم جمهوری اسلامی ایران به‌عنوان روز«استکبارستیزی» نام‌گذاری شده است؟

تبعید امام خمینی(ره): نقطه آغاز رویارویی فکری دو جبهه حق و باطل در سیزدهم آبان ۱۳۴۳ کلید خورد؛ آنجا که مأموران رژیم پهلوی، حضرت امام خمینی(ره) را دستگیر و به دستور آمریکا به ترکیه تبعید کردند. این اقدام، پاسخی مستقیم به سخنرانی کوبنده امام در محکومیت «کاپیتولاسیون» یا اعطای مصونیت قضایی به مستشاران آمریکایی حاضر در ایران بود. امام در آن سخنرانی تاریخی، با شجاعت فرمودند: «دولت باکمال وقاحت از این امر ننگین طرفداری کرد، ملت ایران را از سگ‌های آمریکایی پست‌تر کردند». این واقعه، تنها یک تبعید شخصی نبود، بلکه نماد سرکوب صدای استقلال‌خواهی و مقاومت در برابر خواست استکبار بود و خط مبارزه را به‌وضوح ترسیم کرد.

 کشتار دانش‌آموزان: (اوج بیداری و شهادت‌طلبی در سیزدهم آبان ۱۳۵۷)، دانش‌آموزان تهرانی در محوطه دانشگاه تهران تجمع مسالمت‌آمیزی برگزار کردند تا نسبت به دخالت‌های آمریکا در ایران اعتراض کنند. در پاسخ، مأموران رژیم پهلوی به آنان حمله کرده و ۵۶ نفر از این دانش‌آموزان را به شهادت رساندند. این کشتار، که منجر به نام‌گذاری این روز به «روز دانش‌آموز» شد، نشان داد که استکبار جهانی و عوامل آن، حتی برای نسل نوجوان و دانش‌آموز این مرزوبوم نیز ذره‌ای احترام قائل نیستند. این رخداد، غیرت و شهادت‌طلبی را به‌عنوان تنها راه مقابله با زورگویی به ملت ایران آموخت.

تسخیر لانه جاسوسی: پیروزی اراده ملت بر ابرقدرت در سیزدهم آبان ۱۳۵۸، تنها کمتر از یک سال پس از پیروزی انقلاب، دانشجویان مسلمان پیرو خط امام، سفارت آمریکا در تهران را - که در پوشش سفارت، به لانه جاسوسی و مرکز اقدام و عملیات علیه انقلاب و نظام نوپای مردم ایران تبدیل ‌شده بود - تسخیر کردند. این اقدام، یک واکنش خودجوش مردمی به توطئه‌های ادامه‌دار آمریکا برای براندازی نظام جمهوری اسلامی بود. امام خمینی(ره) این حرکت را «انقلاب دوم» و بزرگ‌تر از انقلاب اول خواندند. این رویداد، چند پیام کلیدی داشت؛ قطع نفوذ و حیات سیاسی آمریکا در ایران، خنثی‌سازی کانون توطئه‌گری آمریکایی علیه انقلاب و نظام تازه تاسیس اسلامی در ایران، شکستن ابهت پوشالی یک ابرقدرت در برابر اراده آهنین یک ملت و عریان ساختن ماهیت واقعی سیاست‌های آمریکا در برابر چشم جهانیان.

 سخن آخر اینکه، سه حادثه در یک روز تقویمی، تصادفی نیست؛ بلکه نشان از یک اراده تاریخی و الهی دارد. سیزدهم آبان به ملت ایران و تمام مستضعفان جهان آموخت که در برابر مستکبران، باید کرنش نکرد، عزت را بر زندگی ذلت‌بار ترجیح داد و با اتکا به خدا و وحدت، می‌توان ابرقدرت‌های چپاولگر را به زباله‌دان تاریخ سپرد. بنابراین، نام‌گذاری این روز، نه یک تصمیم احساسی، که تجلیل از تجسم عینی یک اصل راهبردی در مکتب انقلاب اسلامی است که تداوم آن، ضامن حفظ استقلال، عزت و هویت این مرزوبوم در برابر نظام سلطه است.

منبع: پرسمان سیاسی شماره 21